Door Wouter van der Schaaf – We hebben de laatste vijf jaar fikse stappen gezet. Als team hebben we samen met alle betrokkenen bij deze school enorme inspanningen geleverd om de school te brengen waar we nu staan. Nu is de tijd om dat door te zetten naar groei, in kwaliteit en omvang.”
Monique de Gier is locatiedirecteur van De Kamperfoelieschool in Huizen. Eens behoorde de Kamperfoelieschool met twee locatiestot de grootste basisscholen in deze gemeente. Natuurlijke demografische ontwikkelingen in de wijk – vergrijzing – leidden tot terugloop. De instroom van nieuwe bewoners met andere achtergronden droeg bij aan de verandering van schoolpopulatie. “De Kamperfoelieschool is de enige openbare school in de wijk. Een school voor iedereen.”
“Nu, vijf jaar later, durf ik te zeggen dat we de zaken hier organisatorisch en inhoudelijk op orde hebben gekregen. Zo startten we een huiswerkklas, trokken we vakleerkrachten aan, regelden gratis overblijf en gingen we over op nieuwe lesmethodes. We vormen een sterk team, hebben deskundige experts van buitenaf, stagiaires en een trouwe groep vrijwilligers uit de wijk. Die laatsten zijn goud waard.
Al die inspanningen zien we gelukkig terug in de aanmeldingen; grotere diversiteit is een winstpunt. Want juist de diversiteit van onze schoolpopulatie zie ik als positief, als de kracht en de waarde van onze school”.
Rust, ruimte en resultaat
Wie de school binnenkomt valt direct de groot geschilderde woorden “Rust, Ruimte en Resultaat” op. Ook op de cover van de prachtig uitgevoerde schoolgids zijn deze woorden prominent terug te vinden. “Die woorden zijn niet zomaar gekozen”, legt Monique uit. “Een aantal van onze leerlingen komt uit een onrustige omgeving. Heel wat kinderen hebben in hun leven al veel te veel narigheid meegemaakt. Wij willen als school zorgen voor rust in de hoofden van de kinderen. Om daaraan bij te dragen hebben we om de week ook gesprekken met ouders over opvoedvragen. De kinderen hebben ook ruimte nodig. Ruimte dat je mag zijn wie je bent, ruimte om je te ontladen en ruimte om je optimaal te kunnen ontwikkelen. Dat lijkt vanzelfsprekend maar voor een aantal van onze leerlingen is dat helaas niet het geval. En als derde resultaat. Dat is voor ons meer dan alleen een hoge citoscore. Het is voor ons ook de weg van onveilig naar veilig”.
Monique onderstreept dat “deze school bijzonder is, omdat we hier als school een wezenlijk verschil kunnen maken in het leven van de kinderen. Waarbij we onszelf voortdurend de vraag stellen hoe ver je je rol als leerkracht en school kan oprekken. Dat kan heel ver gaan. Van het aanleveren van kleren of een kinderfiets. Van extra hulp. Natuurlijk zijn er grenzen. Wij kunnen het sinterklaasprobleem waarbij sommige kinderen 0,0 cadeautjes krijgen niet oplossen.”
Doorpakken
Nu de basis weer op orde is voor wat betreft het pedagogisch klimaat, de zorg en de veiligheid, gaat de school onderwijskundig naar een volgende fase. En ook hier heeft die transitie alles te maken met de schoolpopulatie die voor 60% een niet-Nederlandstalige achtergrond heeft. “Het kan niet anders dan dat we een overgang gaan maken naar meer groepsdoorbroken werken. Nog eens te meer voor onze leerlingen is het van belang dat we ons richten op het vergroten van de intrinsieke motivatie. Dat is een fikse slag die we absoluut willen maken. We willen in deze school doorgroeien van leraargestuurd ‘taken afmaken’ naar een proces van ‘zelf keuzes leren maken’. Wij zien het als van groot belang dat juist deze leerlingen zich dat eigen gaan maken.”
Taal staat bij dit alles centraal. “Voor veel kinderen geldt Nederlands als voertaal alleen maar tussen half negen en drie. Dat is te weinig. Taal is voor ons de kern. Vandaar ook dat we een nieuwe methode zijn opgestart om de woordenschat te vergroten.” En is dat voldoende voor de komende tijd? “Het is allemaal heel arbeidsintensief maar we zien gelukkig door al die inspanningen een groei in leerlingenaantal. De meerderheid van de ouders die bij ons komen kijken, schrijft hun kinderen in. Ook de meeste peuters stromen bij ons door naar het basisonderwijs.”
“Of ik vijf jaar vooruit kan kijken? Dat is niet makkelijk. Er zijn zo veel factoren die daarbij meespelen. Vaak ook factoren waar wij geen greep op hebben. Maar ik heb er zeker wel vertrouwen in.
Ik heb wel een heel concrete wens: dat we als school een wat groener aanzicht vanaf de straat krijgen. Daar gaan we nog voor lobbyen bij de gemeente Huizen!”
